Vive le Theo

Vorig jaar in juni postte ik een overzicht van 'het jaar van TNOC'. TNOC bestond toen vijf jaar. (En nu dus zes jaar, maar daar heb ik niet zoveel ruchtbaarheid aan gegeven). Als cadeautje voor mijn vijf-jarig bestaan en om de vele Zonen 09 maaksels die daarmee gepaard gingen, stuurde Sharon me een papieren versie van de Theo voor tieners op. Ik was in de wolken! Theo is zo'n geweldig patroon! En inderdaad, dit jaar heb ik voor de oudste zoon al een 140 nodig. Je had dat goed ingeschat, Sharon!

Ook de stof is gekregen goed. Ons naaiweekend in februari werd stevig gesponsord door onder andere Kersenpitje. Ik koos deze mooie stof uit de stapel, en wist vrijwel meteen dat het een hemdje ging worden.

En toch liet ik het bijna de mist in gaan, drie flaters onderging dit mooie hemd! Toen ik het beleg aan het voorpand wilde zetten, merkte ik dat er iets niet klopte... De rondingen aan de hals kwamen niet overeen. Ik keek mijn uitgeknipt patroon na, en merkte dat ik aan middenvoor aan het voorpand de naadwaarde vergat over te tekenen op de stof... Ik had me zo gefocust op het laten doorlopen van de print, dat ik alle rest vergeten ben...

Ik besloot om aan het onderliggende voorpand het beleg een centimeter naar buiten te laten komen, om zo een biesje te hebben aan het knopenpad. Zowiezo vind ik dat heel mooi, dus al bij al een elegante oplossing voor de eerste flater.

Voor het beleg, de onderstaander en de binnenpas gebruikte ik een contrasterende stof. Die stof is tricot, dus dat maakte de hoekjes wel wat dikker, maar de binnenkant ook zachter. Mijn man vond dat die stoffen niet echt bij mekaar pasten, en ik ben blij dat ik dat genegeerd heb!

De achterpas knipte ik in biais, tesamen met de tricot binnenpas zorgt dat voor extra bewegingsruimte aan de schouders.

Ik dacht dan ook nog eens dat ik een top idee had, en naaide alle maden (zijnaden, mouwnaden en mouwinzetten) met een Engelse naad, en stikte alles door met de tweelingnaald. Enter flater nummer twee. Ik vergat dat je daarbij heel wat extra naadwaarde verliest. Bij de eerste pasbeurt was het hemd dus grandioos te klein...

Ik tornde het hele spel terug los - tweelingstiksels en dubbele naden, twee uur ben ik daarmee bezig geweest! - en begon opnieuw. Ik biesde alle naden af met naadband - die naden hadden wel wat te verduren gehad van al dat getorn - en stikte zo smal mogelijk aan elkaar. Daarna stikte ik terug met de tweelingnaald door, omdat ik dat nu eenmaal mooi vind. Opgelost.

De mouwboordjes werkte ik af met boordstof, daarvan was ik overtuigd na de prachtige Theo van fratsels gezien te hebben.

Als laatste: kam snaps. Grijs, wit, of geel? Ik ging voor geel en vind het prima (al zeg ik het zelf). De eerste die ik erin duwde, zette ik er al omgekeerd in... Grmbl! Flater nummer drie was een feit. Terug eruit halen - met heel veel moeite - , klein gaatje tot gevolg, maar het zit gelukkig verstopt onder de nieuwe kam snap.