De Theo waar over nagedacht werd

Dat ik fan ben van Zonen09 is algemeen gekend ondertussen. De laatste tijd rolden hier al wat Theo's vanonder de machine. Toen de nieuwe stoffenlijn van Zonen09 uitkwam, zag ik in de VVV blue direct een Theo. Ik ben er twee keer voor naar Den Depot gereden, de eerste keer was ik te vroeg :-D.

Ik was van plan te combineren met de blauwe achterkant, maar vond dat toch nogal hard. Ik besloot om te combineren met oker, dat had ik nog in de stoffenkast liggen.

In mijn hoofd zat een Theo met doorstikte sluitrand, en ik brak er mijn hoofd een paar keer over hoe ik dat kon doen (de vorige keer dacht ik niet lang genoeg na en dat resultaat was niet helemaal je dat). Uiteindelijk heb ik het beleg aan weerskanten acht centimeter verbreed, en de voorpanden anderhalve centimeter minder dan middenvoor geknipt. Beleg eraan vast, een paar keer plooien en doorstikken, en voilà!

Ik stikte de sluitranden door voor het omzomen, en maakte de afgewerkte hoekjes ook al op voorhand. Om om te zomen moest ik dus wel opletten dat ik niet in de sluitranden stikte, maar ik had een klein "flapje" van zo'n halve centimeter om de naald achter te zetten. In plaats van te hechten haalde ik de draden naar achter en knoopte ze vast, een trucje dat ik leerde van Marleen bij mijn Theo polo.

Ik knipte mijn voorpanden schuin, zodat er een beetje een lijnenspel ontstond. Ik knipte ze eerst wel twee keer hetzelfde, en dus moest ik opnieuw beginnen. Ik heb de miskleun kunnen recupereren, gelukkig, in een Charlie (die hebt u nog tegoed).

Ook de achterpas knipte ik door om schuin te maken, ik verlegde de schoudernaad een beetje naar voren, zodat de lijnen elkaar vooraan tegengesteld tegemoet lopen. Een oker paspelletje ertussen moet het geheel wat breken aan de pas.

De binnenpas, kraag, mouwboorden en sluitranden werden volledig oker. Het doel was om er oker kamsnaps in te slaan, maar (zoals mijn IG volgers al weten), dat bestaat dus niet. Na overleg met de wederhelft werden het deze, en ik ben tevreden.

Ik maakte een maatje 122 voor grote broer van vijf, en het is aan de nipte kant… Hopelijk past het nog dit najaar, want het is niet echt een dun stofje. Stiekem hoop ik op terug wat kouder weer, nah ;-) Ondertussen ligt 128 geknipt klaar voor de rest van de najaarsgarderobe.